πουλίτζι

το / πουλίτζιν, ΝΜ

το πουλάκι («πολλὰ πουλίτζια εἶδα 'δῶ, τὸν κάμπον κατεβαίνουν», Διηγ. Αχιλλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πουλί + μσν. υποκορ. κατάλ. -ίτζιν/-ίτσιν (πρβλ. κρομμυδ-ίτζιν)].